Ağlaya ağlaya bu deli gönlüm
İsterim aşkınla yansın Allah'ım
Dağlarında mecnun geçen şu ömrüm
İsmini yâd eder gezer Allah'ım
Bu dünyaya gönül vermek hebadır
Aşıklarız amacımız Mevla'dır
Allah Allah demek ruha gıdadır
İsmin için bizleri affet Allah'ım
İsmin hürmetine affet Allah'ım
Arayan can bulur elbet cananı
Aşıkların Arş'a çıkar figanı
Yoldaş eyle bize Yâ Rab imanı
İstediğim budur senden Allah'ım
Uhud Dağı sanki mahşer
Yaralandı Gül Peygamber
Yere düştü bir cengâver
Oy Hamza, nasıl kıydılar sana?
Can Hamza, düştün kara toprağa
Oy Hamza, Uhud ağladı sana Hamza
Can Hamza, kanın düştü toprağa
Oy Hamza, can dayanmaz acına
Can Hamza, Resûl ağladı sana Hamza
Şehit oldu gül goncası
Resûlümün can amcası
Müminlerin dinmez yası
Oy Hamza, nasıl kıydılar sana?
Can Hamza, düştün kara toprağa
Oy Hamza, Uhud ağladı sana Hamza
Can Hamza, kanın düştü toprağa
Oy Hamza, can dayanmaz acına
Can Hamza, Resûl ağladı sana Hamza
Kalp yerinden sökülüyor
Mahzun boyun bükülüyor
Bak başında kim ağlıyor?
Oy Hamza, nasıl kıydılar sana?
Can Hamza, düştün kara toprağa
Oy Hamza, Uhud ağladı sana Hamza
Can Hamza, kanın düştü toprağa
Oy Hamza, can dayanmaz acına
Can Hamza, Resûl ağladı sana Hamza
Sen gittin ümmetin çaresiz kaldı
Öksüzler, yetimler sahipsiz kaldı
Dünyada dört bir yanı zulüm sardı
Mazlumlar boynu bükük garip kaldı
Yetimler boynu bükük garip kaldı
Nerdesin?
Nerdesin, gözyaşlarımız sel oldu?
Nerdesin, yandı yüreğim kavruldu?
Nerdesin, ümmetin perişan oldu?
Nerdesin?
Nerdesin, Can Hüseyn’im şehid oldu?
Nerdesin, Kerbela kan ile doldu?
Nerdesin, Zeyneb’im perişan oldu?
Nerdesin?
Sen yokken Ebubekir yanar oldu
Ömer’i, Osman’ı ayrılık vurdu
Bilal’in ezan okuyamaz oldu
Ali'yle Fatıma’nın gülü soldu
Nerdesin?
Nerdesin, gözyaşlarımız sel oldu?
Nerdesin, yandı yüreğim kavruldu?
Nerdesin, ümmetin perişan oldu?
Nerdesin?
Nerdesin, Can Hüseyn’im şehid oldu?
Nerdesin, Kerbela kan ile doldu?
Nerdesin, Zeyneb’im perişan oldu?
Nerdesin?
Sen gelsen âleme rahmet yağardı
Gelişin ümmetlerine bahardı
Gönüller, yıllar var ki kurak kaldı
Gözler hep Veda Tepesi’nde kaldı
Nerdesin?
Nerdesin, gözyaşlarımız sel oldu?
Nerdesin, yandı yüreğim kavruldu?
Nerdesin, ümmetin perişan oldu?
Nerdesin?
Nerdesin, Can Hüseyn’im şehid oldu?
Nerdesin, Kerbela kan ile doldu?
Nerdesin, Zeyneb’im perişan oldu?
Nerdesin?
Dün rüya gördüm annem
Nerelerdeydin annem?
Aradım seni annem
Bulamadım ben
Ağladım sensiz
Zindan dünyada
Ağladım annem
Senin yavrundun annem
Gözbebeğindim annem
Artık değil ki annem
Yoksun yanımda
Ağladım sensiz
Zindan dünyada
Ağladım annem
Hiç aksatma namazı |
Dense de sana deli, Aksatma kıl namazı! Eğer değilsen ölü, Aksatma kıl namazı! Yap dinin gereğini! Temizle yüreğini! Dik dinin direğini! Aksatma kıl namazı! Önemli değil yaşın, Secdeye varsın başın, Ne yazın, ne de kışın, Aksatma kıl namazı! Rabbimizi zikreyle! Her hâline şükreyle! Ölümünü fikreyle! Aksatma kıl namazı! Gönlün namazda olsun! Mahşerde yüzün gülsün! Kabrinde ışık olsun! Aksatma kıl namazı! Amel et hak fermanla! Alışırsın zamanla, Can verirsin imanla, Aksatma kıl namazı! Bir gün çıka can dahi, Yalnız kala ten dahi, Derviş Yunus sen dahi, Aksatma kıl namazı! |
Geldim |
Her şey senden, medet Allah’ım medet, Aklın alındığı yerlere geldim. Duamızı kabul buyur, eyleme ret! Göğsün delindiği yerlere geldim. Hep, âh ile zardır, âşığın işi, Kan ile karışır gözünün yaşı. İnci, mercan olmuş toprağı, taşı, Cevher bulunduğu yerlere geldim. Dağların başına, bulutlar çıkar, Bağrımın içinde, şimşekler çakar, Firdevs-i âlâdan, bir servi çınar, Çıkıp salındığı yerlere geldim. Sümbülün davası, servi dalıyla, Bülbülün sevdası, bahar gülüyle, Muhabbet sunarken, Hakîm diliyle, Gönlün sızladığı yerlere geldim. Elime bir geçse tatlı nigâhın, Bilemedim kıymetini dergâhın. Âlem-i ervahtan, bir şems-ü mâhın, Nurunu saçtığı yerlere geldim. Kelimeler: Zar: Ağlamak Firdevs-i âlâ: Sekiz cennetten biri Hakîm: Hikmet sahibi, Allahü teâlâ Nigâh: Bakış, nazar, tebessüm Âlem-i ervah: Ruhlar âlemi Şems-ü mâh: Güneş ve ay |
Silsile-i aliyye |
Nebi, Sıddîk ve Selman, Kasım, Cafer, Bistami, İrfan kaynağı oldu, Ebül-Hasen Harkani. Ebu Ali Farmedi geldi sonra bu meydana, Çok veli yetiştirdi, hem Yusuf-i Hemedani. Abdülhalık Goncdüvani, marifetler semasında, Dünyayı aydınlattı, hem Arif-i Rivegeri. Mavera-ün-nehr ili, Tur-i Sina gibi oldu, Nurlandıranlardan biri, Mahmud-i İncirfagnevi. Ali Ramiteni’dir Azizan ve pir-i Nessac, Çok keramet gösterdi, Muhammed Baba Semmasi. Seyyid Emir Gilal de, ilim deryasında sadef, Andan meydana geldi, Behaüddin-i Buhari. Alaüddin-i Attar, zamanının kutbu idi, Yakub-ı Çerhi’de oldu zahir, envar-ı rahmani. Ubeydüllahi Ahrar ve Kadı Muhammed Zahid, Derviş Muhammed geldi ve Hacegi Muhammed Emkenegi. Baki-billah’tan gelen, nurlara kendi de katıp, Binlerce kalb temizledi, İmam-ı Ahmed Rabbani. Urvet-ül-vüska Masum ve Seyfeddin’le seyyid Nur, Ve Mazher’le Abdüllah, sonra Halid-i Bağdadi. Feyiz verdiler bunlar da, sonra bu nuru Abdullah, Anadolu’ya yaydı, hem de Taha-yı Hakkari. Hem seyyid-i Salih de, kardeşin yerini tutup, Fena-fillaha kavuştu Sıbgatullah-i Hizani. Bu üç velinin sohbetlerinde yükselip, Mürşid-i kâmil oldu, seyyid Fehim-i Arvasi. Bu otuzdört velinin kalbleri, bir ayna gibi, Yaydılar hep cihana, envâr-ı Resulillahi. Bütün bu nurlar en son, toplandı bir hazinede, İsmi bu hazinenin Abdülhakîm-i Arvasi. Dua edeceğin zaman, Silsileyi oku heman, Salihleri söyleyince, yağar rahmeti Rahman. Selam olsun, dua olsun, bu yazardan daima, Silsile-i aliyyenin ervahına ya Sübhan. |
Sordum sarı çiçeğe,
Benzin niye sararmış?
